/images/88036626870164932679.jpg

 

 

^{دانلود عکس}

پارکور (به فرانسوی: Parkour)‏ یا هنر جابجایی (به فرانسوی: L'art du déplacement)‏ یا شهرنوردی به پیشنهاد گروه رها ^[۱] یک راه نوین برای تعامل با محیط اطراف فقط با استفاده از توانایی‌های انسان است ^[۲] . داوید بل، بنیان‌گذار پارکور در فرانسه می‌گوید: «جنبهٔ فیزیکی پارکور، غلبه‌کردن بر تمامی موانع پیش روست، درست مانند این‌که در شرایط اضطراری گیر کرده باشید. پارکور فقط صرف حرکات نیست، بلکه مجموعه‌ای هدفمند و دارای فلسفهٔ خاص خویش است. پس هدف پارکور، رسیدن به مقصد با استفاده از کاراترین، روان‌ترین و مستقیم‌ترین مسیر و مناسب‌ترین حرکات است که می‌تواند شامل دویدن، پریدن، بالا رفتن و خزیدن باشد.» «کارایی» یکی از مهم‌ترین مشخصه‌های پارکور است، و به این معنی است که لازم نیست حرکات سریع‌ترین باشند، بلکه باید مستقیم‌ترین و با صرف انرژی کمتری انجام شوند و همچنین مانع آسیب دیدگی دراز مدت یا کوتاه مدت شوند.^[۳]

به کسانی که از اصول پارکور در زندگی خود بهره می‌برند «تراسور» گفته می‌شود.

 

 

 

 

 

تاریخچه پارکور[ویرایش]

پارکور از زمانی که انسان نیاز به شکار کردن و شکار نشدن داشته، وجود داشته‌است. انسان‌ها به طور طبیعی گستره‌ای قابل توجه از حرکات و حالات ممکن را برای گذشتن از موانع به وجود می‌آورد. از آن گذشته، کودکان به سهولت و صورت بدیع و با نشاط حرکت می‌کنند، ولی ما هنگامی که شروع به حرکت آگاهانه می‌کنیم، آن ویژگی را از دست می‌دهیم. افراد زیادی در طول تاریخ بر روی حرکت انسان و بهبود آن کار کرده‌اند (از جمله عیاران کاغذباز).

اما پارکور به معنای خاص آن، توسط ریموند بل (Raymond Belle) که یک سرباز فرانسوی جنگ ویتنام بود پایه‌گذاری شد. او و همراهانش به‌دنبال به وجود آوردن یک روش کارا و مناسب برای «تعقیب و فرار» بودند. این فعالیت‌ها، سرانجام توسط فرزندش داوید بل (David Belle) بصورت مدوّن درآمد. داوید بیشتر عمر خود را صرف سامان‌دهی این ورزش کرد و نام «پارکور» را بر آن نهاد. او و دوستانش، از جمله سباستیان فوکان (Sebastien Foucan) که مشهورترین آن‌هاست، با آموزش‌های ریموند بل این ورزش را از ترکیب ورزش‌های مختلفی مانند ژیمناستیک و با هدف کمک‌کردن به دیگران در مواقع اضطراری، در حاشیه پاریس به وجود آوردند^[۴]

نامه دیوید بل[ویرایش]

در تاریخ ۶ آوریل ۲۰۱۲ دیوید بل نامه‌ای سرگشاده منتشر کرد [۱] تا بار دیگر بر فلسفه پارکور مبنی بر در حرکت بودن (در مقابل حرکات آکروباتیک تنها)، پارکور کردن برای سالم بودن (در مقابل تمرین‌های بی منطق که باعث آسیب دیدگی می‌شوند) و لذت بردن شخصی از پارکور کردن (در مقابل پارکور کردن برای دیده شدن توسط بقیه) تاکید کرد. این متن در همان موقع توسط امیرحسین ایمانی ترجمه شد و در مجله پارکور و دوآزاد ایران شماره ۴ منتشر شد^{[۵]...........................................ادامه دارد برای خواندن ادامه}

^{به ادامه مطلب برو}

 

 

 

 

 

فلسفه پارکور

پارکور يک رشتهٔ ورزشي است، اما فلسفه‌اي با ارزش‌هاي خاص خود و براي آگاهي از توانايي‌هاي خويشتن، مبارزه عليه خود و پرورش جسم و روح دارد. پارکور گذشته از يک ورزش و هنر، يک شيوهٔ زندگي کردن و يک فلسفهٔ روزانه‌است.

يکي از فلسفه‌هاي اين ورزش، اتکا به توانايي‌هاي جسمي و ذهني افراد براي کمک کردن به کساني است که در شرايط ويژه‌اي قرار دارند. به همين دليل است که در اين ورزش خبري از مسابقه و رده‌بندي ورزشکاران و غيره نيست، زيرا هر کسي تنها براي خودش و نه براي اثبات برتري خود، تمرين مي‌کند.

بسياري پس از آشنايي با پارکور، اصول آن را در زندگي خود نيز به کار مي‌برند. به کساني که از اصول پارکور در زندگي خود بهره مي‌برند «تراسور» گفته مي‌شود.هنر پشت سر گذاشتن کاراي موانع، با به چالش کشيدن فيزيکي و جسمي خود باعث مي‌شود که با موقعيت‌هاي زندگي روزانه آسان‌تر کنار بياييم. وقتي که يک مانع يا به عبارتي وضعيتي دشوار در زندگي ما پديدار شود، يک تراسور همانگونه که در پارکور ياد گرفته، سريع و کارا بر آن غلبه مي‌کند و بدون تغيير مسير به راه خود ادامه مي‌دهد.

جدا از حرفه‌اي شدن در حرکات، قسمت اصلي آموزش و تمرين صحيح پارکور، توانايي غلبه بر ترس و استفاده از آن در زندگي است، چرا که ابتدا بايد بتوان بر ذهن و تفکر خود چيره شد تا توانايي حرفه‌اي شدن در پارکور در ما بوجود آيد. کساني که پارکور تمرين نمي‌کنند معمولاً دربارهٔ آين موضوعات چيزي نشنيده يا نديده‌اند؛ در صورتي که به گفتهٔ بنيان‌گذار اين هنر، «فلسفه» جزء دروني پارکور است.
پارکور چه چيزي نيست؟

پارکور حرکات آکروباتيک، بدل کاري، رقص، حرکات احمقانهٔ بدون توجه به عواقب آن و پرش‌هاي بلند بدون دليل نيست. هم چنين پارکور «حرکت‌هاي دلخواه» نيست بلکه مجموعه‌اي از حرکات از پيش تعريف شده و هدفمند است.

در پارکور خبري از مسابقه و کل‌کل هم نيست. يک کمپين از يکم ماه مه سال 2007 توسط وبگاه رسمي پارکور براي حفاظت از پارکور و فلسفهٔ آن در مقابل مسابقه و رقابت آغاز شده‌است. اعضاي اين کمپين اعتقاد دارند که «مسابقه» افراد را تحريک مي‌کند که با ديگران براي رضايت تماشاگران يا اثبات برتري‌هاي خود و يا احيانا سودهاي مالي مبارزه کنند؛ در حالي که در پارکور، افراد در کنار يکديگر و فقط براي خودشان تمرين مي‌کنند. پس پارکور نمي‌تواند تبديل به يک رشتهٔ مسابقه‌اي شود، مگر آن که اساس وجودي آن يعني «پرورش خود» ناديده گرفته شود.

 

 

 

توجه داشته باشید که هنگام تمرینات ورزشی، تنفس خود را ریتمیک و از روی نظم کنترل کنید. همچنین دقت کنید که تا حد امکان آرامش را حفظ کنید و از تند نفس کشیدن جلوگیری کنید.

سعی نکنید تا با دهان نفس بکشید. البته برای خارج کردن سریعتر هوا می توانید از دهان استفاده کنید، اما برای کشیدن آن اصلا" از دهان استفاده نکنید. بکارگیری دهان برای عمل دم باعث می شود تا هوا به حجم نامشخص (زیاد) وارد بدن گردد بدن اینکه فیلتر شود. بینی با فیلترهایی که در قسمت ورودی خود دارد، هوای دم را پاک سازی می کند. همچنین بینی با حجم کمتری که دارد باعث می شود تا حجم هوای دم کنترل شده و به مقدار مورد نیاز باشد.

تنفس از دهان باعث خشکی دهان و گلو می شود که این موضوع به خشک شدن آب بدن و کسری انرژی کمک می کند.

روش توصیه شده اینست که دم از راه بینی و بازدم از راه دهان انجام گیرد. در این روش البته بهتر است که هنگام کشیدن هوا، دهان کاملا" بسته باشد. البته روش دم و بازدم از راه بینی بیشتر توصیه می گردد. در این حالت دهان در هر دو حالت (دو و بازدم) کاملا" بسته است.

اما چگونگی تنفس نیز امری بسیار مهم است. برای کشیدن تنفس، نگه داشتن نفس در بدن و بیرون دادن آن مدت زمانی نسبی لازم است تا حرکت ریتمیک حفظ گردد، که این موضوع در هنگام انجام تمرینات امر مهمی است. همانطور که قبلا" نیز اشاره شد، آرامش در تنفس لازم است تا حفظ گردد.

بعد از انجام تمرینات و یا هنگام استراحت بین هر تمرین، سعی کنید تا به صورت عمیق در روش زیر چند مرتبه تنفس کنید:

اگر برای مثال یک ثانیه را صرف کشیدن نفس عمیق می کنید، چهار برابر آنرا (چهار ثانیه) می بایست برای نگه داشتن نفس در بدن صبر کنید. سپس در زمان دوبرابر آن (دو ثانیه) باید نفس را بیرون دهید. این مدت زمانها بستگی به نوع نفس کشیدن شما دارد. اما نسبتها می بایست رعایت شوند. یعنی اگر دم دو ثانیه به طول انجامد، نگه داشتن آن باید هشت ثانیه طول کشد و بازدم نیز چهار ثانیه.

این نوع روش تنفس چه برای کسانی که ورزش می کنند و چه کسانی که نمی کنند، در روز سه مرتبه ده باری توصیه می شود. یعنی ده بار صبح، ده بار عصر و ده با قبل از خواب.

تغذیه نیز نباید فراموش شود. اشخاص ورزشکار می دانند که هنگام ورزش نباید معده یا روده شان پر باشد. چرا که این موضوع به غیر از مشکلاتی که به سلامت انسان وارد می کند، باعث فشار به ریه نیز می شود

 

 

بهترین پارکورکاران و دوندگان دوی آزاد جهان یکبار دیگر به جزیره سنتورینی در یونان باز می گردند تا در روز 14 سپتامبر ) 23 شهریور( در "بهشت دوی آزاد" در بزرگترین مسابقه فری رانینگ دنیا شرکت کنند: در ردبول آرت آو موشن. 18 ورزشکار در فضایی که کوه های آتش فشانی و دریای بیکران آبی رنگ را در دل خود دارد، توانایی هایشان را در طبیعی ترین مسیر فری رانینگ به رخ یکدیگر می کشند. اما چیزی که برای تمامی ورزشکاران پارکور و فری رانینگ از سرتاسر دنیا اهمیت دارد، 6 جای خالی است که همه می توانند برایش اقدام کنند. فقط کافی است به سایت رسمی ردبول آرت آو موشنبروید و ویدئوهایتان را آپلود کنید. 3 داور مرد و 3 داور زن، بهترین ویدئوها را گلچین می کنند تا این 6 جای خالی را از میان بهترین ها پر کنند. پروسه آپلود ویدئو از 27 خرداد آغاز شده و تا روز 9 مرداد ادامه دارد. تنها کاری که ورزشکاران باید انجام دهند این است که ویدئویی از حرکاتشان را تهیه کنند و لینک تماشای ویدئو را برای سایت ردبول آرت آو موشن ارسال کنند. تمامی قوانین و مقررات مرتبط با مسابقه در این سایت نوشته شده است.‏ لیست نهایی شرکت کنندگان در مسابقه امسال به این ترتیب است: 8 ورزشکاری که در دور نهایی ردبول آرت آو موشن سال 2012 حضور داشته اند، 6 ورزشکاری که از طریق مرحله تعیین سطح آنلاین پا به این رقابت می گذارند و 4 ورزشکاری که 3 روز قبل از شروع مسابقه در محل برگزاری رویداد تست می دهند و انتخاب می شوند. شهرت سنتورینی به کوه های آتش فشانی، غروب زیبا و معماری سنتی سفید و آبی اش است. در طول سالیان گذشته سنتورینی بهشت دوندگان آزاد بوده و هر سال میزبان بهترین های فری رانینگ و پارکور دنیاست.

Size: (49.37 mb) ‎دانلود‎

 

 

پاركور در قشم

بچه هاي پاركوركار در قشم                                                                                                                       محل تمرين : پارك زيتون                                                                                                                           ساعات تمرين :8شب به بعد                                                                                                                     

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

پارکور چیست؟ پارکور یک ورزش و هنر است ، هنر جا به جایی. برای مثال یک فرد عادی وقتی به یک ارتفاع می رسد دنبال پله برای پایین آمدن از آن می گردد اما یک پارکور کار از آن ارتفاع می پرد. یک آدم عادی وقتی به یک مانع می رسد مسیرش را عوض می کند اما یک پارکور کار آن مانع را با یکی از حرکات پارکور پشت سر می گذارد. البته منظورم این نیست که از این به بعد بجای از پله بالا و پایین رفتن از در و دیوار بپرید بالا و پایین و این کار در قالب ورزش انجام می شود نه زندگی روزمره ! اگر بخوام رسمی تر توضیح بدم میشه پارکور یعنی رفتن از نقطه A به B در سریعترین زمان با استفاده از توانایی های بدن انسان. پارکور در ایران ورزش جا نیفتاده ای هست و خیلی ها تا حالا اسم آن را هم نشنیده اند و بدتر از آن عده ای درک نادرستی از این ورزش دارند مثلآ میگن این ورزش مال دزد هاست که از در و دیوار بری بالا یا عده ای فکر می کنند که پارکور جنگولک بازی ، بدل کاری ، حرکات آکروباتیک ، کلکل و… این چیز هاست که همگی اشتباه و غلط محض است. علی جلالی پارکور مثل سایر ورزش ها ذهن شما رو از این دنیای کثیف آزاد می کنه و استرس رو به شدت کاهش می ده. به شما یاد میده چطوری با مشکلات زندگی مبارزه کنید. چون کم کم یاد می گیرید که نباید به خاطر وجود یک مانع مسیرتان را عوض کنید. باید مانع را از سر راهتان بردارید. پارکور در دسته ورزش های بسیار خطرناک (Extreme) قرار نمی گیره ولی خوب ورزش خطرناکی هست و باید در آن سیاست ، صبر ، خود باوری ، شجاعت و… داشته باشید که با تمرین همه اینها را بدست میارید که در زندگی بسیار کمکتون می کنه. واسه انجام تمرینات مطلوب پارکور باید کمی آمادگی بدنی (انعطاف و وزن مناسب و…) داشته باشید ولی با نداشتن اینها هم میتونید تمرینات پارکور را در حد خودتان انجام دهید. عده ای فکر می کنند پارکور یعنی کله خر بودن ! میگن وقتی پله هست چرا از دیوار بپریم؟ خوب وقتی می تونید توپ رو با دست ور دارید و بدوید توی دروازه حریف و توپ رو بندازید اونجا چرا انقدر جون می کنید با پا بهم پاس می دید و… ، وقتی می تونید با هلی کوپتر یا تله کابین بروید بالای کوه چرا کوه نوردی می کنید که آخرش هم از اونجا بیفتید پایین؟ پس می بینید که ذات ورزش همین است و ذات پارکور هم مثل سایر ورزش ها گذر از موانع است. ورزشکاران بخاطر علاقه ورزش می کنند لازم نیست حتمآ با دید سود و منفعت جویی به ورزش نگاه کنید. پارکور مثل همه ورزش های دیگه دنیایی از تکنیک و فلسفه است. یک انسان عادی وقتی از ارتفاع 4 متری بپرد بدون شک آسیب می بیند در حالی که یک پارکور کار به سادگی از آن ارتفاع می پرد بدون اینکه کوچکترین آسیبی ببیند ، او با استفاده از فنون پارکور فشار وارد بر پاها را دفع می کند و صحیح و سالم می رود. تاریخچه پارکور پارکور از قدیم و زمانی که انسان نیاز به شکار کردن و شکار نشدن داشت وجود داشته است اما جرقه های پارکور به معنی امروزی توسط یک سرباز فرانسوی جنگ ویتنام به نام ریموند بل (Raymond Belle) زده شد. او در جنگ نیاز به هنری برای تعقیب و فرار ، امداد و نجات داشت. او از جمله آتش نشان های دلیر نیز بود و چندین ماموریت بسیار خطرناک را انجام داده بود. حدودآ 28 سال پیش در یکی از روستاهای اطراف فرانسه پسر ریموند ، دیوید بل (David Belle) بعضی از این حرکات پدر خود را با بازی های کودکانه با دوستانش آمیخته بود. وقتی بزرگتر شدند روی این هنر کار کردند و آن را به این شکل امروزی تبدیل کردند. در اصل پدران این رشته دیوید بل و سباستین فوکان (Sebastian Foucan) هستند. بعد از مدتی بین سباستین فوکن و دیوید بل اختلافاتی بر سر عقاید مختلف بوجود آمد که منجر به تقسیم شدن این رشته به دو بخش متفاوت شد. سباستین معتقد بود که در پارکور باید کمی حرکات نمایشی و خلاقانه و زیبا وجود داشته باشد ، اما دیوید می گفت زیبایی حرکات هیچ اهمیتی در پارکور ندارد. پس سباستین رشته جدیدی به نام Free Running را پایه گذاری کرد. تفاوت Free Running با Parkour در طرز تفکر برای گذر از موانع است.Parkour : رسیدن از نقطه A به B در سریعترین زمان ممکن با استفاده از توانایی های بدن انسان. Free Running : رسیدن از نقطه A به B با زیبا ترین ، خلاقانه ترین ، هارمونیک ترین حرکات در کوتاه ترین زمان ممکن با استفاده از توانایی های بدن انسان

مهمترین چیز " امنیته " کاملا بدون عجله و با تمرینات روزانه مرتب و بدون وقفه شروع بکار کنید . حرکات پایه ایه پارکور رو تهیه کنید و ابتدا رو اونها تمرکز کنید . برای گرم کردن اگر که ورزشکار هستید و با اصول گرم کردن آشنا هستید که هیچ ، در غیر اینصورت حتما کتاب یا ویدیوهای گرم کردن بدن را تهیه نمایید . برای تقویت ماهیچه ها روزانه 30 شنا و اگر امکاناتش براتون فراهمه 30 بارفیکس خیلی عالیه . از رفتن به باشگاه های بدنسازی جدا خود داری کنید چون بدنسازی برای هر رشته ی ورزشی نیاز به مربی بدنسازی اون رشته داره .( وزنه زدن های خودسرانه میتونه باعث کند شدن حرکات شما بشه ) . در صورتی که در شهر شما گروه پارکور و مخصوصا اگر باشگاه پارکور وجود داره حتما از آموخته های اونا استفاده کنید ( البته قبل از کار با هر گروه پارکور اگه کلیپی دارن حتما نگاه کنید یا کارشون رو از نزدیک ببینید چون بعضی گروه ها از اصل پارکور کاملا فاصله گرفتن ) در هنگام تمرین هرگز برای خودنمایی هیچ حرکتی رو اجرا نکنید . تمرین به صورت تنهایی یا با 1 الی 2 تن از صمیمی ترین دوستانتون از بهترین نوع تمرین ها است ( چون وقتی تنها هستید روی حرکتتون تمرکز میکنید . حرکتی رو که شاید جلو چشم دوست هاتون برای خودنمایی انجام بدید ، با تمرکز کامل و برای خودتون انجام میدید " سباستین فوکان " ) قبل از رفتن به محل تمرین حتما با خانواده و دکتر شخصی هماهنگ کنید . استفاده از جکوزی چند ساعت بعد از تمرین تاثیر زیادی بر روی کاهش گرفتگی عضلانی داره . در آخر پیشنهاد ما برای پیشرفت در پارکور : تمرین ، تمرین و تمرین با انرژی مثبت و شکست ناپذیر . ) ( برای آگاهی از لباس ، کفش مورد نیاز ، "وسایل مورد نیاز پارکور؟ " را نگاه کنید )

چگونه یک تراسور )پارکور کار( شویم؟ پارکور ورزشیه که تنها نیاز به اراده،پشت کار و علاقه داره. مهم نیست که بزرگی یا کوچیک،دخترییاپسر،چاقی یا لاغر،از قشر مرفع جامعه ای یا متوسط یا حتی فقیر فقط باید بخوای.)از قدیم گفتن خواستن توانستن است.( در ضمن پارکور از مناطق فقیر نشین فرانسه سرچشمه گرفت. برای اینکه تراسور بشی نیازی به لباس خاصی نداری،یا جائی که حتماَ اونجا تمرین کنی،فقط خودتی با خدای خودت.)البته رو ما هم میتونی حساب کنی ما هم تا جائی که بتونیم کمکت می کنیم.(پس اگر یکم همت کنی حتماَ به نتیجه میرسی. برای اینکه یه تراسور موفق بشی باید به چنتا نکته توجه کنی: 1.اول از همه باید صبور باشی:یعنی توقع نداشته باشی با 2-3ماه تمرین بتونی تمام حرکاتو یاد بگیری.این حرکاتی هم که تو کلیپ ها و فیلم ها میبینی حاصل سال ها تمرین و تجربس.پس اگر صبور نباشی خیلی آسیب میبینی.)پس یکم صبور باش.( 2.اراده و پشت کار:یکی دیگه ازلازمه های پارکور اراده و پشت کاره،به طوریکه اگه اراده نداشته باشی حرکتی رو یاد نمی گیری درضمن اراده خالی هم کمکت نمیکنه.چون اگه پشت کار نداشته باشی با اولین شکست دل سرد میشی و دست از تمرین برداری،پس این دو مکمل همدیگرند. 3.اصلاَ بهونه نیار و خودتو سرزنش نکن؟؟؟ اگه نتونستی حرکتی رو انجام بدی بهونه نیار که چاقی یا زیاد لاغری یا اینکه تو دختری و این کارا برای پسراس،به اینا میگن بهونه و سرزنش که اصلاَ خوب نیست تا میتونی ازش دوری کن تا باعث پسرفتت نشه.